Gürcistanlı Phridon Surmanidze sekiz yıl evvel konutta bayıldı. Acil hastaneye kaldırılan 60 yaşındaki Surmanidze beyin anevrizması (beyninde kan damarının yırtılarak beyin kanamasına yol açması) teşhisiyle ameliyata alınarak sıhhatine kavuştu. Fakat beş ay evvel denetime gittiğinde beyninde anevrizma tespit edildi ve acil ameliyat edilmesi gerektiği belirtilerek kapalı teknikle ameliyat edildi. O günden sonra Surmanidze ve ailesi için güç günler başladı. Eşi Fatima Surmanidze “Ameliyat sonrası, yeni bir ameliyat yapılmazsa hastayı kaybederiz denilerek bu kere açık ameliyat gerektiği söylendi ve iki gün sonra tekrar ameliyat edildi. Lakin ameliyat başarısız oldu. Ameliyattan sonra bana eşimin artık konuşamadığı, sağ taraftaki kolunu ve bacağını kullanamadığı, yürüyemediği söylendi. Tabibe ‘İyileşir mi?’ diye sorduğumda ‘bundan daha berbat olmaz, kalbi her an durabilir’ dedi. Bir ay boyunca hastanede ağır bakımda kaldı ve inanılmaz derecede şiddetli ve iltihaplı yatak yaraları oluştu” diyor. Ailece umutlarını kaybetseler de çaresizlik içinde araştırmalar yapıp son bir umutla dört ay evvel Türkiye’ye geldiler. Yapılan operasyonlarla yatak yaraları düzelmeye başlarken, Robotik Rehabilitasyon tedavisi sayesinde ayağa kalkmaya başladı ve her geçen gün sıhhati yerine geldi. Eşi Fatima Surmanidze o günleri şöyle anlatıyor: “Umutsuzluk içinde son bir umutla geldik. Burada birinci günden itibaren büyük bir sevgi, ilgi ve dayanak hissettik. Herkes bizimle çok ilgilendi. Eşimin de her geçen gün daha uyguna gittiğini görmek yine umutlanmamızı sağladı. Ben burada inandım ki kocamı güzelleştireceğiz ve Gürcistan’a sıhhatle götüreceğiz. Kendisine de hiç korkmamasını, burada güzelleşeceğine inancımızın ve onu buradan konutumuza güzelleşerek götüreceğimize inancımızın tam olduğunu söyledim.”
“Ayakkabı istediklerinde dünyalar benim oldu!”
Gürcistan’dan ambulansla gelip yanlarında kıyafet dahil hiçbir şey getirememişlerdi, ellerinde avuçlarında yalnızca ‘eşinin tekrar can bulmasını’ sağlayacak cılız da olsa umut kırıntıları vardı. Lakin sedyeyle girdikleri hastanede çok kısa müddette çok süratli güzelleşme sağlamalarının memnunluğunu yaşadıklarını vurgulayan Fatima Surmanidze kelamlarına şöyle devam ediyor: “Ben en çok ne vakit keyifli oldum biliyor musunuz? Bana hastaneden ‘ayakkabı getirin, ayakkabı giydirip yürüteceğiz’ dedikleri vakit. Ben bu olanları hiçbir vakit unutmayacağım, hastanede eşime can veren, bizimle ilgilenen, sevgi ve ilgi gösteren herkese minnettarız, bunu unutmayacağız. Eşime de ‘sen o denli bir hekimin elinde ve o denli bir hastanedesin ki seni buradan düzgünleşmiş olarak çıkarıp konutumuza götüreceğiz’ dedim. Beni anlıyordu ve memnunluğunu hissediyordum. Bu moralle daha güçlendi. Bir gün tekerlekli sandalye olmadan rehabilitasyon merkezine yürüyerek inmek istedi; içeri girdiğinde herkesin gözlerinin içine baktı ki ‘acaba güleryüzlü ve keyifli olacaklar mı?’ diye. Ve tüm grubu güleryüzlü, keyifli olmuş görünce büsbütün güzelleşeceğine yönelik umutları uygunca güçlendi.”
Robotik Rehabilitasyon ile 2 ayda ayağa kaldırdık
Acıbadem Taksim Hastanesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Uzmanı Doç. Dr. Mustafa Çorum da bireye özel uygulanan ‘robotik rehabilitasyon’ sayesinde Phridon Surmanidze’nin gelişimini şöyle anlatıyor: “Hastamızı birinci gördüğümde sağ kol ve sağ bacağında hiç hareket yoktu. Konuşamıyor, yutma işlevini gerçekleştiremiyor, oturma istikrarı sağlayamıyor ve iki kişinin dayanağıyla ayağa kaldırıldığında bu durumu koruyamıyordu. Nefes alması için boynuna delik açılmıştı. Yeniden ağızdan beslenemediği için bağırsak beslenmesini sağlamak maksadıyla PEG (perkütan endoskopik gastronomi süreci yapılmıştı yani karın duvarından geçirilip esnek bir tüp mideye yerleştirilmişti) açılmıştı ve hasta hareket edemediği, yatağa bağlı olduğu için de sondalı halde takip ediliyordu. Çok büyük yatak yaraları vardı. Hastamızın tedavi süreci multidisipliner olarak farklı birkaç branşla başlamıştı ve biz de bir ay sonra hastamızla 19 Temmuz’da Robotik Rehabilitasyon tedavisi uygulamaya başladık. Her gün 4-6 saat süren fizyoterapi seansları, nörorehabilitasyon seansları, ergoterapi uygulamalarıyla robotik rehabilitasyon seansları planladık. Genel sıhhat durumuyla birlikte her açıdan çok çarpıcı güzelleşme kaydetti ve iki ayda hastamızı yürütmeye başladık.”
Sanal oyunla zorlukları aştı!
Hastanın hareketi olmasa bile olağan yürümesini sağlayan robotik iki aygıtla sensörler ve ekran önünde gerçekleştirilen ‘Robot takviyeli yürüyüş eğitimi ve Sanal gerçeklik tedavisi’ ile Phridon Surmanidze’nin olağan yürüyüşü öğrenmesi sağlandı. Robotik rehabilitasyonun güzelleşme suratını çok çarpıcı biçimde artırdığını vurgulayan Doç. Dr. Mustafa Çorum “Robotlar bir hareketi bir seansta binlerce kere tekrarlayarak bize çok büyük kapı aralıyor. Robotik rehabilitasyon sayesinde, aylarca sürebilecek tahminen de hiç ayağa kaldırmanın mümkün olamayacağı hastamızı muvaffakiyetle tedavi edebildik. Şayet hasta daha fazla yatakta kalsaydı bası yarası devam edecek ve ikincil komplikasyonlar nedeniyle hayati riski artacaktı” diyor. Robotik aygıtların, sanal oyunların hastaya verdiği geri bildirimler sayesinde hastanın motivasyonunu artırdığını belirten Doç. Dr. Mustafa Çorum, hastayı hem bilişsel olarak hem de fizikî olarak tedaviye kattığını ve çok süratli güzelleşme sağlanabildiğini söylüyor. Doç. Dr. Mustafa Çorum, sıhhatle ülkesine uğurladıkları Phridon Surmanidze’yi artık online olarak muhakkak aralıklarla, takip edeceklerini belirtiyor. 3 çocuk babası Phridon Surmanidze’nin yanında üç aylık tedavi boyunca eşi Fatima Surmanidze kalırken, çocukları da her gün gelişmeleri Gürcistan’dan yakından takip etti. Babalarını hastaneden taburcu etmek ve Gürcistan’a götürmek için gelen kızları Nato Surmanidze ve Rita Surmanidze de babalarının güzelleşmesinin mucize olduğunu ve bu mucizeyi gerçekleştiren herkese minnettar olduklarını belirtirken, Phridon Surmanidze de ayakta dimdik durarak, içten gülen gözleriyle “Sağ Olun” diyordu. Ve bir mucizenin gerçeğe dönüşünün tarifsiz memnunluğunu ve minnetini yaşayarak ayrıldılar Türkiye’den.
