Resmi Gazete’de yayımlanan Yargıtay kararına nazaran, Cenova Dükü Ferdinando, 21 Eylül 1956’da yazdığı vasiyetnamede, tüm mal varlığını eşi Maria Luisa Alliaga di Ricaldone’ye bıraktı.
Ferdinando’nun vefatının akabinde eşi Alliaga di Ricaldone, 17 Temmuz 1984’de yazdığı vasiyetnamede, tüm menkul ve gayrimenkullerini Audero Maria Anna’ya bıraktığını açıkladı. Anna da 18 Ağustos 1989’da kaleme aldığı vasiyetname ile kardeşi Audero Giovanni’yi mirasçı olarak atadı.
Mirasçılık dokümanı istediler
Giovanni’nin 2001’de hayatını kaybetmesinin akabinde Sapanca Sulh Hukuk Mahkemesi’nde dava açan Marianna Panero, Luigi Audero ve Grazia Audero, Giovanni’nin 13 Ağustos 2001’de açılan vasiyetine nazaran Cenova Dükü Ferdinando’nun mirasçıları olduklarını belirterek kendilerine mirasçılık dokümanı verilmesini talep etti.
Mahkeme, vasiyetnameler doğrultusunda Cenova Dükü Ferdinando’nun İstanbul Beyoğlu ilçesindeki taşınmazlarının, davacı mirasçılar ismine tapuya kayıt ve tesciline hükmetti.
Bakanlık itirazı kabul edildi
Adalet Bakanlığı, mahkemenin kesin olan kararına karşı, yasaya karşıtlıklar bulunduğu gerekçesiyle kanun faydasına bozma isteminde bulundu.
Temyiz incelemesinde bulunan Yargıtay 7. Hukuk Dairesi, Cenova Dükü Ferdinando’nun mirasına ait Sapanca Sulh Hukuk Mahkemesince bilgiler kararı, sonuca tesirli olmamak üzere kanun faydasına bozdu.
Neden bozuldu?
Dairenin kararında, davacı vekilinin sunduğu vekaletnamenin ve destek vekaletnamenin aslı yahut onaylı suretinin sunulmadığı, eksik temsille verilen dava dilekçesi dikkate alınarak temel hakkında karar verildiği belirtildi.
Dava dilekçesindeki talep atanmış mirasçılık dokümanı verilmesine ait olmasına karşın Hukuk Yöntemi Muhakemeleri Kanunu’nun 26’ncı hususuna karşıt formda talepten fazlasının karar altına alındığı bildirildi.
Cenova Dükü Ferdinando’nun taşınmazlarının bulunduğu yerin İstanbul olduğuna işaret edilen münasebette, İstanbul asliye hukuk mahkemeleri tarafından 21 Eylül 1956, 17 Temmuz 1984 ve 18 Ağustos 1989’da yazılan vasiyetnamelerin açılıp okunmasına ait adabına uygun ve katılaşmış tanıma ve tenfiz kararı olmadan kelam konusu evraklara dayandırılarak mirasçılık evrakı verilmesinin yanlışsız olmadığı kaydedildi.
Mirasçılık evrakının düzenlenmesinde mevt tarihi prestijiyle muris ve murislerin vatandaşı olduğu ülke ile Türkiye ortasında mütekabiliyet bulunup bulunmadığının araştırılmamasının da yerinde olmadığı vurgulandı.
Mahkeme evrakının kâfi uzmanlık vasfı bulunmayan ekspere 17 Nisan 2017’de teslimiyle 18 Nisan 2017’de evraka sunduğu raporun karara destek alınmasının da hakikat olmadığı belirtildi.
